آيه ۷ مجادله و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه | |||
| عرض = | |||
| تصویر = آیه ۷ سوره مجادله.png | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح_تصویر = | |||
| عنوان = آيه ۷ مجادله و غدیر | |||
| سوره = مجادله | |||
| آیه = ۷ | |||
| جزء = ۲۸ | |||
| شأن نزول = | |||
| مکان نزول = مدینه | |||
| موضوع = نجواى شيطانى اصحاب صحيفه ملعونه درباره نگارش این صحیفه علیه غدیر | |||
| صوت =صوت ۷ مجادله.mp3 .mp3 | |||
| ترجمه صوتی = ترجمه آیه ۷ مجادله.mp3 | |||
}} | |||
'''آیه ۷ سوره مجادله''' آیه‌ای علیه نجواى شيطانى اصحاب [[صحیفه ملعونه اول|صحيفه ملعونه]] برای نگارش این صحیفه علیه غدیر. | |||
موقعیت تاریخی نزول آیه ۷ سوره مجادله چنین توصیف شده است: با پایان مراسم حجة الوداع و بازگشت به مکه و آماده‌شدن مسلمانان برای حرکت به‌سوی غدیر، توطئههاى [[منافقین|منافقين]] توسط سران آنان علیه برنامه غدیر از يک نجوى (گفت‌وگوى سِرّى) آغاز شد. آنان پس از آنكه بر سر اصل مسئله به توافق رسيدند براى تثبیت کار خود داخل [[کعبه|كعبه]] رفتند و پيماننامهاى نوشتند و همگى آن را امضا كردند و امين و شاهد خود را [[ابوعبیده جرّاح|ابوعبیده جراح]] قرار دادند. سپس، آن عهدنامه را در كعبه، زير خاک، پنهان کردند. | |||
محققان از روايات مربوط به تفسير آيه ۷ سوره مجادله دو نکته برداشت کرده‌اند: اینکه امضاكنندگان [[صحیفه ملعونه اول|صحيفه ملعونه]] در حقيقت قراردادى بر ضد خدا در خانه خدا امضا كردند؛ زیرا ولايت على عليه السلام به امر الهى بوده است؛ اینکه در نگارش این صحیفه [[عمر بن خطاب]] نقش محوری داشت. | |||
== | == آیه‌ای درباره اصحاب صحیفه == | ||
مراسم حج | آیه ۷ سوره مجادله از جمله آياتى دانسته شده كه در سفر [[حجةالوداع]] و پس از اتمام مراسم حج در [[مکّه|مکه]] بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد. این آیه در مورد نجواى شيطانى اصحاب [[صحیفه ملعونه اول|صحيفه ملعونه]] و پيش از آيه ۱۰ سوره مجادله نازل شده بود.<ref>بحار الانوار، ج ۱۷، ص ۲۹، ح ۷ و ج ۲۸، ص ۸۵ .</ref> | ||
در اين | براى آنكه معلوم شود خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله از توطئه [[منافقین|منافقان]] اطلاع دارند و در پرونده آنان براى روز قيامت ثبت شده است، آيه ۷ سوره مجادله نازل شد: {{قرآن|اَلَمْ تَرَ اَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما فِى السَّماواتِ وَ ما فِى الاَرْضِ ما يَكُونُ مِنْ نَجْوى ثَلاثَةٍ اِلاّ هُوَ رابِعُهُمْ وَ لا خَمْسَةٍ اِلاّ هُوَ سادِسُهُمْ وَ لا اَدْنى مِنْ ذلِكَ وَ لا اَكْثَرَ اِلاّ هُوَ مَعَهُمْ اَيْنَما كانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ اِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَىْءٍ عَليمٌ|ترجمه=آيا ندانسته‌اى كه خدا آنچه را كه در آسمان‌ها و آنچه را كه در زمين است مى‌داند؟ هيچ گفت‌وگوى محرمانه‌اى ميان سه تن نيست، مگر اينكه او چهارمين آنهاست، و نه ميان پنج تن مگر اينكه او ششمين آنهاست، و نه كمتر از اين [عدد] و نه بيشتر، مگر اينكه هر كجا باشند او با آنهاست. آنگاه روز قيامت آنان را به آنچه كرده‌اند آگاه خواهد گردانيد، زيرا خدا به هر چيزى داناست}}. | ||
آنان پس از آنكه بر سر اصل مسئله به توافق رسيدند براى | == موقعيت تاريخى نزول آیه == | ||
موقعیت تاریخی نزول آیه ۷ سوره مجادله چنین توصیف شده است: با پایان مراسم حجة الوداع و بازگشت به مکه و آماده‌شدن مسلمانان برای حرکت به‌سوی غدیر، توطئههاى [[منافقین|منافقين]] توسط سران آنان علیه برنامه غدیر از يک نجوى (گفت‌وگوى سِرّى) آغاز شد. آنان پس از آنكه بر سر اصل مسئله به توافق رسيدند براى تثبیت کار خود داخل [[کعبه|كعبه]] رفتند و پيماننامهاى نوشتند و همگى آن را امضا كردند و امين و شاهد خود را [[ابوعبیده جرّاح|ابوعبیده جراح]] قرار دادند. سپس، آن عهدنامه را در كعبه، زير خاک، پنهان کردند. | |||
محور اصلى اين پيمان [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] بودند و ابوعبيده هم شاهد آن بود. افراد ديگرى نيز | محور اصلى اين پيمان [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] بودند و ابوعبيده هم شاهد آن بود. افراد ديگرى نيز به آن پيوستند كه قبل از همه [[معاذ بن جبل]] و [[سالم مولی|سالم مولى ابىحذيفة]] بودند. [[عبدالرحمن بن عوف قرشی (ابومحمد)|عبدالرحمن بن عوف]] و [[مغیرة بن شعبه]] نيز نفرات بعدى بودند تا آنكه با پيوستن [[عثمان بن عفّان|عثمان]]، [[معاویة بن ابی سفیان|معاویه]]، [[عمرو بن عاص|عمرو عاص]]، [[ابوهریره]]، [[طلحة بن عبیدالله تمیمی|طلحه]]، [[سعد بن ابی وقاص (ابواسحاق)|سعد بن ابیوقاص]] و [[ابوموسی اشعری]] عدد آنان به ۱۴ نفر رسيد. آنان کسانی هستند که در نقشه قتل پيامبر صلى الله عليه و آله در كوه هَرشى شركت كردند. سپس بيست نفر ديگر به آنان اضافه شدند كه در مدينه [[صحیفه ملعونه دوم|صحيفه ملعونه دوم]] را در خانه ابوبكر امضا كردند.<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۲۵۰-۲۵۱.</ref> | ||
=== روایاتی درباره توصیف موقعیت تاریخی نزول === | |||
روایاتی درباره توصیف موقعیت تاریخی نزول آیه ۷ سوره مجادله در منابع آمده است: | |||
خداوند | * [[امام باقر علیه السلام]] هسته مركزى صحيفه ملعونه اول را كه شأن نزول آيه است، با تطبيق بر آيه توصيف کرده است. راوى از امام درباره آیه «هيچ نجواى سه‌نفرى نيست مگر اينكه او چهارمى آنان است» پرسید. حضرت فرمود منظور [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبكر]] و عمر است و [[ابوعبیده جرّاح|ابوعبيده جراح]] امين آنان بوده، آنگاه كه جمع شدند و درون كعبه رفتند و بين خود عهدنامهاى نوشتند كه «اگر محمد از دنيا رفت امر خلافت تا ابد به خاندان او باز نگردد».<ref>تفسير القمى، ج۲، ص۳۵۶؛ بحارالانوار، ج۱۷، ص۲۹، ح۷؛ بحارالانوار، ج۲۸، ص۸۵.</ref> | ||
* [[امام صادق علیه السلام]]: اين آيه درباره ابوبكر و [[عمر بن خطاب|عمر]] و [[معاذ بن جبل]] و ابوعبيده جراح و [[عبدالرحمن بن عوف قرشی (ابومحمد)|عبدالرحمن بن عوف]] و [[سالم مولى ابىحذيفه]] و [[مغیرة بن شعبه|مغيرة بن شعبه]] نازل شده است كه آن پيمان‌نامه را بين خود نوشتند و ميثاق بستند و از يكديگر پيمان گرفتند كه: «اگر محمد از دنيا رفت، هرگز نگذاريم هم خلافت و هم نبوت در بنى‌هاشم باشد». خداوند عزوجل هم اين آيه را درباره آنان نازل كرد.<ref>الكافى، ج۸، ص۱۷۹-۱۸۰؛ بحارالانوار، ج۲۸، ص۱۲۳. </ref> | |||
* در روايت ديگرى از ابنعباس نزول اين آيه مربوط به زمانى است كه بزرگان قريش معاهده نوشتند و در آن بر قتل على عليه السلام هم‌پيمان شدند و آن نوشته را به [[ابوعبیده جرّاح|ابوعبيده جراح]] سپردند. پيامبر صلى الله عليه و آله آن پيمان‌نامه را از ابوعبيده مطالبه كرد و او آن را تحويل داد.<ref>الصراط المستقيم، ج۱، ص۲۹۶. </ref> | |||
* در روايت ديگرى از [[سلمة بن کهیل حضرمی (ابویحیی)|سلمة بن كهيل]] و سليمان اقطَع آمده است كه این آیه درباره آن گروهى است كه در بين خود پيمان بستند كه خلافت را به على عليه السلام ندهند.<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۲۵۲.</ref> | |||
== تحليل اعتقادى آیه == | |||
محققان از روايات مربوط به تفسير آيه ۷ سوره مجادله دو نکته برداشت کرده‌اند: | |||
=== قراردادی علیه خدا در خانه خدا === | |||
امضاكنندگان [[صحیفه ملعونه اول|صحيفه ملعونه]] در حقيقت قراردادى بر ضد خدا امضا كردند؛ زیرا ولايت على عليه السلام به امر الهى بوده است. اينكه درباره صحيفه آیه ۷ سوره مجادله نازل شده به این معناست كه هركس در هر كجاى عالم كارى سِرّى انجام دهد خداوند از آن خبر دارد و كسى نمىتواند آن را از خدا مخفى كند. پس چگونه است که اصحاب صحيفه تلاش کردند در خانه خدا اقدامی علیه خدا از او پنهان کنند.<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۲۵۲.</ref> | |||
=== عملكرد شيطانى اصحاب صحيفه === | |||
در روايت امام باقر عليه السلام [[آیه ۱۰ مجادله و غدیر|آیه ۱۰ سوره مجادله]] به [[عمر بن خطاب|عمر]] تفسير شده است. يعنى در چنين نجوايى كه بر عليه خلافت شد نيازى به ابلیس نبود و خود عمر با شيطنتى كه داشت بالاتر از [[شیطان]] عمل مىكرد. از همين كلام [[امام باقر علیه السلام]] نتيجه گرفته مىشود كه مؤسس اساس غصب خلافت و نقطه آغاز همه اقدامات ضد ولايت [[معصومین علیهم السلام|اهل بیت علیهم السلام]] عمر بن الخطاب است؛ اين نجوى از ابوبكر و عمر آغاز شد و سپس افراد ديگر اضافه شدند. طبق فرموده حضرت، اين عمر بوده كه [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبكر]] را هم تحريک كرده و از يک نفر به دو نفر رسانده است.<ref>غدير در قرآن، ج۱، ص۲۵۳؛ واقعه قرآنى غدير، ص۵۲.</ref> | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | |||
* '''بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار'''؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | |||
* '''تفسير القمی'''؛ على بن ابراهيم قمى، تحقیق: طيّب موسوى جزائرى، قم: دار الكتاب، ۱۴۰۴ق. | |||
* '''الصراط المستقيم إلی مستحقی التقديم'''؛ علی بن محمد نباطی عاملی، تحقیق: محمدباقر بهبودی، تهران: مکتبة المرتضوية، ۱۳۸۴ق. | |||
* '''غدیر در قرآن، قرآن در غدیر'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش. | |||
* '''الکافی'''؛ محمد بن یعقوب کلینی، تحقیق: علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران: دار الكتب الإسلامية، ۱۴۰۷ق. | |||
* '''واقعه قرآنی غدیر: گزارش سفر یک‌ماهه پیامبر برای اعلان ولایت در سایه آیات قرآنی'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش. | |||
{{پایان منابع}} | |||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۰
 | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| نام سوره | مجادله |
| شماره آیه | ۷ |
| جزء | ۲۸ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مدینه |
| موضوع | نجواى شيطانى اصحاب صحيفه ملعونه درباره نگارش این صحیفه علیه غدیر |
| ترتیل آیه ترجمه صوتی | |
آیه ۷ سوره مجادله آیه‌ای علیه نجواى شيطانى اصحاب صحيفه ملعونه برای نگارش این صحیفه علیه غدیر.
موقعیت تاریخی نزول آیه ۷ سوره مجادله چنین توصیف شده است: با پایان مراسم حجة الوداع و بازگشت به مکه و آماده‌شدن مسلمانان برای حرکت به‌سوی غدیر، توطئههاى منافقين توسط سران آنان علیه برنامه غدیر از يک نجوى (گفت‌وگوى سِرّى) آغاز شد. آنان پس از آنكه بر سر اصل مسئله به توافق رسيدند براى تثبیت کار خود داخل كعبه رفتند و پيماننامهاى نوشتند و همگى آن را امضا كردند و امين و شاهد خود را ابوعبیده جراح قرار دادند. سپس، آن عهدنامه را در كعبه، زير خاک، پنهان کردند.
محققان از روايات مربوط به تفسير آيه ۷ سوره مجادله دو نکته برداشت کرده‌اند: اینکه امضاكنندگان صحيفه ملعونه در حقيقت قراردادى بر ضد خدا در خانه خدا امضا كردند؛ زیرا ولايت على عليه السلام به امر الهى بوده است؛ اینکه در نگارش این صحیفه عمر بن خطاب نقش محوری داشت.
آیه‌ای درباره اصحاب صحیفه
آیه ۷ سوره مجادله از جمله آياتى دانسته شده كه در سفر حجةالوداع و پس از اتمام مراسم حج در مکه بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد. این آیه در مورد نجواى شيطانى اصحاب صحيفه ملعونه و پيش از آيه ۱۰ سوره مجادله نازل شده بود.[۱]
براى آنكه معلوم شود خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله از توطئه منافقان اطلاع دارند و در پرونده آنان براى روز قيامت ثبت شده است، آيه ۷ سوره مجادله نازل شد: 
اَلَمْ تَرَ اَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما فِى السَّماواتِ وَ ما فِى الاَرْضِ ما يَكُونُ مِنْ نَجْوى ثَلاثَةٍ اِلاّ هُوَ رابِعُهُمْ وَ لا خَمْسَةٍ اِلاّ هُوَ سادِسُهُمْ وَ لا اَدْنى مِنْ ذلِكَ وَ لا اَكْثَرَ اِلاّ هُوَ مَعَهُمْ اَيْنَما كانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ اِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَىْءٍ عَليمٌ؛ آيا ندانسته‌اى كه خدا آنچه را كه در آسمان‌ها و آنچه را كه در زمين است مى‌داند؟ هيچ گفت‌وگوى محرمانه‌اى ميان سه تن نيست، مگر اينكه او چهارمين آنهاست، و نه ميان پنج تن مگر اينكه او ششمين آنهاست، و نه كمتر از اين [عدد] و نه بيشتر، مگر اينكه هر كجا باشند او با آنهاست. آنگاه روز قيامت آنان را به آنچه كرده‌اند آگاه خواهد گردانيد، زيرا خدا به هر چيزى داناست 
.
موقعيت تاريخى نزول آیه
موقعیت تاریخی نزول آیه ۷ سوره مجادله چنین توصیف شده است: با پایان مراسم حجة الوداع و بازگشت به مکه و آماده‌شدن مسلمانان برای حرکت به‌سوی غدیر، توطئههاى منافقين توسط سران آنان علیه برنامه غدیر از يک نجوى (گفت‌وگوى سِرّى) آغاز شد. آنان پس از آنكه بر سر اصل مسئله به توافق رسيدند براى تثبیت کار خود داخل كعبه رفتند و پيماننامهاى نوشتند و همگى آن را امضا كردند و امين و شاهد خود را ابوعبیده جراح قرار دادند. سپس، آن عهدنامه را در كعبه، زير خاک، پنهان کردند.
محور اصلى اين پيمان ابوبکر و عمر بودند و ابوعبيده هم شاهد آن بود. افراد ديگرى نيز به آن پيوستند كه قبل از همه معاذ بن جبل و سالم مولى ابىحذيفة بودند. عبدالرحمن بن عوف و مغیرة بن شعبه نيز نفرات بعدى بودند تا آنكه با پيوستن عثمان، معاویه، عمرو عاص، ابوهریره، طلحه، سعد بن ابیوقاص و ابوموسی اشعری عدد آنان به ۱۴ نفر رسيد. آنان کسانی هستند که در نقشه قتل پيامبر صلى الله عليه و آله در كوه هَرشى شركت كردند. سپس بيست نفر ديگر به آنان اضافه شدند كه در مدينه صحيفه ملعونه دوم را در خانه ابوبكر امضا كردند.[۲]
روایاتی درباره توصیف موقعیت تاریخی نزول
روایاتی درباره توصیف موقعیت تاریخی نزول آیه ۷ سوره مجادله در منابع آمده است:
- امام باقر علیه السلام هسته مركزى صحيفه ملعونه اول را كه شأن نزول آيه است، با تطبيق بر آيه توصيف کرده است. راوى از امام درباره آیه «هيچ نجواى سه‌نفرى نيست مگر اينكه او چهارمى آنان است» پرسید. حضرت فرمود منظور ابوبكر و عمر است و ابوعبيده جراح امين آنان بوده، آنگاه كه جمع شدند و درون كعبه رفتند و بين خود عهدنامهاى نوشتند كه «اگر محمد از دنيا رفت امر خلافت تا ابد به خاندان او باز نگردد».[۳]
- امام صادق علیه السلام: اين آيه درباره ابوبكر و عمر و معاذ بن جبل و ابوعبيده جراح و عبدالرحمن بن عوف و سالم مولى ابىحذيفه و مغيرة بن شعبه نازل شده است كه آن پيمان‌نامه را بين خود نوشتند و ميثاق بستند و از يكديگر پيمان گرفتند كه: «اگر محمد از دنيا رفت، هرگز نگذاريم هم خلافت و هم نبوت در بنى‌هاشم باشد». خداوند عزوجل هم اين آيه را درباره آنان نازل كرد.[۴]
- در روايت ديگرى از ابنعباس نزول اين آيه مربوط به زمانى است كه بزرگان قريش معاهده نوشتند و در آن بر قتل على عليه السلام هم‌پيمان شدند و آن نوشته را به ابوعبيده جراح سپردند. پيامبر صلى الله عليه و آله آن پيمان‌نامه را از ابوعبيده مطالبه كرد و او آن را تحويل داد.[۵]
- در روايت ديگرى از سلمة بن كهيل و سليمان اقطَع آمده است كه این آیه درباره آن گروهى است كه در بين خود پيمان بستند كه خلافت را به على عليه السلام ندهند.[۶]
تحليل اعتقادى آیه
محققان از روايات مربوط به تفسير آيه ۷ سوره مجادله دو نکته برداشت کرده‌اند:
قراردادی علیه خدا در خانه خدا
امضاكنندگان صحيفه ملعونه در حقيقت قراردادى بر ضد خدا امضا كردند؛ زیرا ولايت على عليه السلام به امر الهى بوده است. اينكه درباره صحيفه آیه ۷ سوره مجادله نازل شده به این معناست كه هركس در هر كجاى عالم كارى سِرّى انجام دهد خداوند از آن خبر دارد و كسى نمىتواند آن را از خدا مخفى كند. پس چگونه است که اصحاب صحيفه تلاش کردند در خانه خدا اقدامی علیه خدا از او پنهان کنند.[۷]
عملكرد شيطانى اصحاب صحيفه
در روايت امام باقر عليه السلام آیه ۱۰ سوره مجادله به عمر تفسير شده است. يعنى در چنين نجوايى كه بر عليه خلافت شد نيازى به ابلیس نبود و خود عمر با شيطنتى كه داشت بالاتر از شیطان عمل مىكرد. از همين كلام امام باقر علیه السلام نتيجه گرفته مىشود كه مؤسس اساس غصب خلافت و نقطه آغاز همه اقدامات ضد ولايت اهل بیت علیهم السلام عمر بن الخطاب است؛ اين نجوى از ابوبكر و عمر آغاز شد و سپس افراد ديگر اضافه شدند. طبق فرموده حضرت، اين عمر بوده كه ابوبكر را هم تحريک كرده و از يک نفر به دو نفر رسانده است.[۸]
پانویس
- ↑ بحار الانوار، ج ۱۷، ص ۲۹، ح ۷ و ج ۲۸، ص ۸۵ .
- ↑ غدیر در قرآن، ج۱، ص۲۵۰-۲۵۱.
- ↑ تفسير القمى، ج۲، ص۳۵۶؛ بحارالانوار، ج۱۷، ص۲۹، ح۷؛ بحارالانوار، ج۲۸، ص۸۵.
- ↑ الكافى، ج۸، ص۱۷۹-۱۸۰؛ بحارالانوار، ج۲۸، ص۱۲۳.
- ↑ الصراط المستقيم، ج۱، ص۲۹۶.
- ↑ غدیر در قرآن، ج۱، ص۲۵۲.
- ↑ غدیر در قرآن، ج۱، ص۲۵۲.
- ↑ غدير در قرآن، ج۱، ص۲۵۳؛ واقعه قرآنى غدير، ص۵۲.
منابع
- بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- تفسير القمی؛ على بن ابراهيم قمى، تحقیق: طيّب موسوى جزائرى، قم: دار الكتاب، ۱۴۰۴ق.
- الصراط المستقيم إلی مستحقی التقديم؛ علی بن محمد نباطی عاملی، تحقیق: محمدباقر بهبودی، تهران: مکتبة المرتضوية، ۱۳۸۴ق.
- غدیر در قرآن، قرآن در غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
- الکافی؛ محمد بن یعقوب کلینی، تحقیق: علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران: دار الكتب الإسلامية، ۱۴۰۷ق.
- واقعه قرآنی غدیر: گزارش سفر یک‌ماهه پیامبر برای اعلان ولایت در سایه آیات قرآنی؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.